niedziela, 28 grudnia 2014

GASTERIA BICOLOR VAR. BICOLOR

Gasteria bicolor var. bicolor - rodzaj sukulenta pochodzącego głównie z przylądkowej części południowej Afryki. Doskonale nadaje się do uprawy w mieszkaniu. Liście mają wymiary 5 - 20 cm długości i 2.5 cm szerokości. Na brzegu blaszki liściowej występuje jasny pasek w kolorze identycznym jak cętkowanie naskórka, który jest gładki. Wierzchołek liścia ostro zakończony. Rośliny te posiadają układ liści naprzeciwległy. Kwiaty mogą być wytwarzane w dowolnej porze roku, ale szczyt kwitnienia przypada w środku zimy i trwa do wiosny. Kwiatostan to wydłużone grono, znacznie wyższy od liści, osiągając ok. 150 cm wysokości. Kwiaty długości 12 - 15 mm, zwisające, cylindryczne (rurkowate), rozdęte u podstawy (łac. gaster = żołądek, nazwa rodzajowa pochodzi właśnie od kształtu kwiatów) i czerwono różowe. Kapsułka nasiona ma wymiary 12-14 mm i zawiera małe, czarne nasiona o średnicy 2 - 3 mm. Gasteria bicolor var. bicolor jest endemitem występującym w Eastern Cape (Grahamstown). Porasta stanowiska cieniste, pośród kolczastych zarośli gdzie gleba jest płytka często kamienista, a jej podstawę stanowi piaskowiec. Klimat jest suchy oraz gorący, w zimie mróz jest niewielki albo nie występuje. W okresie letnim występują opady w przedziale 500 - 600 mm, natomiast zimą zdarzają się sporadycznie zimne fronty przynoszące obfite opady. Gasteria bicolor var. bicolor jest w stanie przetrwać dość długi okres suszy. 
Gasteria w warunkach domowych jak każdy sukulent doskonale radzi sobie w temperaturze pokojowej. Zimą roślina przechodzi okres spoczynku, dlatego też zapewniamy jej niższą temperaturę ok. 10 stopni Celsjusza. W okresie wegetacji Gasterię podlewamy nie za często, zawsze kontrolując podłoże, które nie może być za mokre. W tym okresie należy podlewać roślinę nawozem przeznaczonym dla kaktusów i innych sukulentów, co ok. 2 tygodnie. Roślina ta nie lubi przeciągów, ale lubi świeże powietrze, tak więc na okres letni możemy wynieść ją  na balkon lub do ogrodu. 
System korzeniowy Gasterii nie jest głęboki, tak więc nie ma konieczności nabywania głębokich doniczek, lepiej zakupić płytszą ale szerszą co jest uzasadnione, gdyż gasteria wytwarza odrosty przylegające do rośliny matecznej z czasem tworząc zwarte "kolonie". Rośliny przesadzamy co kilka lat wczesną wiosną w razie konieczności w innym terminie. Rozmnażanie gasterii bicolor var. bicolor odbywa się zazwyczaj metodą wegetatywną poprzez oddzielanie młodych odrostów. Rzadziej stosuje się nasiona ale nie znaczy to, że rozmnażanie z nasion jest trudne. 


 Ciekawostki na temat aloesu ciąg dalszy: 
  • Aleksander Wielki najechał i podbił wyspę Sokotra, tylko i wyłącznie dla rosnącego tam aloesu, którym jego żołnierze mogli leczyć rany wojenne;
  • Rzymianie wykorzystując wiedzę Egipcjan, dorzucali do ekwipunku liście aloesu;
  • Zapis o aloesie znalazł się również we fragmentach Biblii, w "Księdze Liczb" "...aloes, który Pan posadził...";
  • Aloes był podstawowym ekwipunkiem na statku Krzysztofa Kolumba. To właśnie on przywiózł i podarował Indianom tą magiczną roślinę;
  • W domach kolumbijskich nad drzwiami wejściowymi i w pokojach gościnnych, do dziś wiesza się aloes pobłogosławiony przez szamana z Amazonii, Guajiry lub Putumayo. Jest to symbol, który ma odstraszać złe duchy oraz zapewnić szczęście i bezpieczeństwo. Aloes bez wody i światła powinien zostać świeży, a nawet niejednokrotne zakwitnąć. Oznacza to szczęście dla domowników. W przypadku kiedy aloes wyschnie, wierzy się że wessał złą energię. Aloes przewiązany zieloną tasiemką przywołuje szczęście a czerwoną miłość.
Źródło:http://salonolwin.pl/historia-prawdziwa-aloesu-ciekawostki-temat-aloesu/

Na wesoło :)

Na kaktusie :)













Źródła:Grafika Google

sobota, 20 grudnia 2014

ECHINOCEREUS PECTINATUS

Dla hodowców jest to jeden z najlepiej znanych kaktusów, jednak duża różnorodność roślin w zależności od miejsca i rozległe obszary, na których występuje sprawiają, iż stanowi on jeden z najtrudniejszych problemów dla taksonomistów. Zwykle pojedynczy kolumnowy pęd na starość może się rozgałęziać. Osiąga wysokość do 30 cm przy średnicy 5-9 cm. Areole są gęsto osadzone, z każdej z nich wyrasta do 15 różowych lub szarawych cierni bocznych. Swoją nazwę zawdzięcza grzebieniastemu ułożeniu zewnętrznych cierni (uciernienie grzebieniaste). Rurka kwiatowa pokryta jest białymi, szklistymi cierniami a kwiat może osiągać średnicę 12 cm. Płatki są różowofioletowe, blednące w kierunku gardzieli, gdzie mogą zmieniać kolor na żółty. Owoc, okrągła jagoda, pokryty jest kępkami twardych cierni. W naturze występuje na rozległych terenach w wielu północnych stanach Meksyku, gdzie rośnie zarówno na otwartych przestrzeniach w pełnym słońcu jak i w cieniu krzewów i traw. Najchętniej porasta płaskie tereny leśne lub łagodne zbocza wapienne. Jest bardzo popularnym kaktusem w kolekcjach, jednak kwitnie niezbyt chętnie, a siewki osiągają dojrzałość po 7 latach. Wymaga dobrze przepuszczalnego podłoża, najlepiej wzbogaconego minerałami. Rośliny nie powinny być nadmiernie podlewane w zimnych okresach, bo mogą szybko zgnić. 
Źródło: Rudolf Subik, Libor Kunte "Encyklopedia Kaktusów"

Ciekawostka:

Na Wesoło :)
Salaterka na sałatkę z kaktusa :)
Źródło: Grafika Google

sobota, 13 grudnia 2014

ASTROPHYTUM ORNATUM


Jest to bezsprzecznie największy przedstawiciel rodzaju i może osiągać wysokość 90 cm przy średnicy pędu dochodzącej do 30 cm (największe giganty w naturalnym środowisku mają ok. 180 cm!). Na ostrych krawędziach żeber umieszczone są wełniste areole, z których wyrastają ciernie długości 5-7 cm, w kolorach od żółtego do brązowego. Ze względu na kształt żeber, kolor naskórka, długość cierni, wielkość kwiatów i liczbę plamek opisano wiele form, ale podział ten traci na znaczeniu. A. ornatum jest bardzo zróżnicowanym gatunkiem i możliwe jest spotkanie wszelkich opisanych do tej pory wersji w jednej lokalizacji. Dlatego też specjaliści rozróżniają wszystkie Astrophytum (inne też) głównie na podstawie miejsca występowania. obecnie znanych jest kilka obszarów typowych dla tego gatunku, a najbardziej znany znajduje się w pobliżu małego miasteczka Metztitlan w stanie Hidalgo. A. ornatum jest bardzo jest rozpowszechniony w kolekcjach, a kilka kwitnących jednocześnie roślin to uczta dla oka, nie tylko ze względu na piękno kwiatów, ale także różnorodne ułożenie cierni , plamek i innych cech. Niestety pierwsze kwiaty tego kaktusa pojawiają się nie wcześniej niż po piętnastu latach od wykiełkowania.  
Źródło: Rudolf Subik, Libor Kunte "Encyklopedia Kaktusów"
          Grafika Google

Sałatka z kaktusa.
Składniki:
2 kawałki kaktusa 
2 pomidory
Sos:
2 łyżki oliwy z oliwek
1 łyżka sosu sojowego (Bragg Liquid Aminos)
1 łyżeczka nasion chia (szałwii hiszpańskiej)
1/2 ząbku czosnku (wyciśnięty przez praskę)
1/2 łyżeczki octu jabłkowego lub soku z cytryny
Przygotowanie:
Kaktus ma sporo igieł, więc należy je dokładnie usunąć i dobrze wymyć. Następnie pokroić w cienkie paski (tuż przed podaniem). Połączyć z pokrojonymi pomidorami i sosem. 
Źródło: Google

Na wesoło:)

Oryginalna fryzura :)








Źródło: Grafika Google

wtorek, 9 grudnia 2014

ALOES ARISTATA (ALOES OŚCISTY)


Sukulent pochodzący z krajów południowej Afryki. Jego lancetowate liście są grube i mięsiste, tworzą rozetę. Ich powierzchnię pokrywają jasne wyrostki wyglądające jak kolce. Z jej środka, najczęściej wiosną wyrasta pęd kwiatowy, czasem jest ich kilka. Kwitnienie trwa kilka dni. Pomarańczowe, czerwone czasem żółte kwiaty, w zależności od odmiany, zebrane są na górnej części pędu w grono. Stanowisko słoneczne i ciepłe. Podłoże przepuszczalne, przeznaczone dla sukulentów. Do sadzenia polecane są płytkie naczynia. Zimą podlewamy rzadko, raz w tygodniu niewielką dawką wody. Latem w okresie wzrostu częściej ale również niewielką ilością wody. Nie należy moczyć rozety przy podlewaniu ze względu na możliwość spowodowania gnicia rośliny. Rozmnażamy przez pojawiające się odrosty. Można je oddzielić od rośliny matecznej kiedy mają już kilka listków i wytworzone korzenie. 

Ciekawostki na temat Aloesu:
  • Aloes ma około 300 odmian z czego 5 ma właściwości lecznicze: Aloe barbadensis Miller (Aloe Vera), Aloe perryi Baker, Aloe arborescens Miller (aloes drzewiasty) Aloe saponaria i Aloe ferox (aloes uzbrojony);
  • Aloes w starożytności był używany jako pachnidło (żywice aloesu ścierano na proszek), używane do skrapiania pościeli, odzieży i całunów pogrzebowych;
  • Aloes był tratowany jako symbol życia po śmierci. Sadzono go dookoła piramid, cmentarzy (wciąż się tak robi) i dawno w prezencie podczas pogrzebu. Według wierzeń wyznaczał drogę faraonom do królestwa umarłych;
  • Starożytni Egipcjanie uważali, że "krew" aloesu dodawała urody, zdrowia i zapewniała nieśmiertelność;
  • Dla Mahometan był symbolem dobrobytu i zdrowia. Zawieszano go nad drzwiami domu, jako symbol odbytej pielgrzymki do Mekki (robi się tak do dziś);
  • Nefretete i Kleopatra stosowały aloes dla poprawy urody i zachowania młodości skóry. Kleopatra używała pudru z aloesu, który miał rozświetlać jej oczy oraz kąpała się w jego soku;
Ciąg dalszy nastąpi...


Źródło:http://salonolwin.pl/historia-prawdziwa-aloesu-ciekawostki-temat-aloesu/
          Grafika Google

Na wesoło :)


Źródło: Grafika Google