CEPHALOCEREUS SENILIS

   Cephalocereus senilis, zwany jast popularnie "głową starca". Określenie to pochodzi od długich, cienkich, białych cierni, przypominających gęste, siwe włosy. Ten kolumnowy kaktus w ojczystym Meksyku osiąga 15 m wysokości . Kwiaty ma niepozorne, bladożółte. Najbardziej interesujące jest jego cefalium, pokrywające cały wierzchołek. Cefalocereus źle reaguje na nadmiar wody, dlatego też podłoże w doniczce trzeba posypać warstwą piasku. Ziemia powinna być bardzo przepuszczalna, mineralna. Kaktus ten przechodzi dwa okresy spoczynku, wymaga wtedy zupełnej suszy. Podczas spoczynku w pełni lata trzeba go trzymać przez dwa tygodnie w cieple, zaś zimą w temperaturze nie przekraczającej 5 stopni C. Nie należy go wtedy prawie wcale podlewać. 

  Wodę dostarcza się roślinie tylko wlewając ją na podstawkę. Nie możemy przecież zamoczyć wspaniałego owłosienia!. Jeżeli roślina się zakurzy, należy ją po prostu umyć i natychmiast osuszyć. Pozostawienie choćby śladu wilgoci oznacza gnicie. Cefalocereus senilis rozmnaża się z nasion. 

  żródło "KAKTUSY I INNE SUKULENTY" Elisabeth Manke

      CEFALIUM- górna zazwyczaj część pędu, na której skupione są areole. Z nich wyrastają kwiaty. Areole w cefalium są porośnięte włoskami, szczecinkami lub tzw. wełną. 

    NA WESOŁO :)

ECHINOPSIS EYRIESSI

Echinopsis- nazwa botaniczna rodzaju, jak wszystkie nazwy utworzone od łacińskiego wyrazu echinus (jeż), oznacza roślinę bogato pokrytą cierniami. 

Echinopsisy pochodzą z Argentyny, Urugwaju i południowej Brazylii. Ich ciernie nie są specjalnie atrakcyjne, natomiast białe kwiaty o długości 17-25 cm i średnicy 10-12 cm zachwycają swoim wyglądem i delikatnie pachną. Istnieje też odmiana kwitnąca na czerwono.  Rozwijają się późnym popołudniem i nocą. Ciemnozielone rośliny mają kształt kulisty, dopiero z czasem stają się podobne do kolumn, osiągają ostateczną średnicę do 15 cm. Występuje 11-18 żeber z głębokimi bruzdami. Szarawe areole osadzone są co ok. 3 cm; z każdej z nich wyrasta do dziesięciu cierni bocznych i 4-8 brązowych cierni środkowych, długości do 5 mm. Są bardzo łatwe do uprawy. Latem można je wynieść z domu na świeże powietrze; należy jednak unikać pełnego słońca. Wymagają żyznej ziemi z domieszką niewielkiej ilości piasku, o odczynie lekko kwaśnym. Należy je co dwa tygodnie zasilać nawozem w formie płynnej.

Kaktusy te muszą zimować w miejscu chłodnym (8-10 st. Celsjusza), co jest warunkiem kwitnienia. Podlewa się je w okresie spoczynku bardzo skąpo, raczej od czasu do czasu należy trochę zrosić ziemię. Właściwe nawadnianie można rozpocząć dopiero wtedy, gdy pąk kwiatowy jest już duży.

Echinopsisy można rozmnażać z nasion i przez sadzonkowanie. Rośliny otrzymane z siewu kwitną wcześniej niż wyrosłe z sadzonek

       NA WESOŁO :)

Żródło: Grafika Google

ECHINOKAKTUS GRUSONII

   W dzisiejszym poście - fotel teściowej.
Usiana złotymi cierniami kula jest bez wątpienia jednym z najbardziej znanych kaktusów. Można ją spotkać w niemal każdej kolekcji, jest chlubą wielu ogrodów botanicznych. osiąga wielkość ponad 90 cm, z pędem dzielącym się na ponad 30 żeber, ze złotożółtymi cierniami długości do 7 cm. Dość małe kwiaty (tylko 5 cm średnicy) pojawiają się po wielu dziesięcioleciach.
Echinokaktus grusonii występuje dość rzadko w naturze. Ogromne plantacje można podziwiać na Wyspach Kanaryjskich, gdzie panują sprzyjające warunki dla kaktusów: nie tylko skład gleby i temperatura, ale także czyste powietrze, odpowiednie nawadnianie przez ogrodników i sporadyczne nawożenie. Gatunek ten występuje też z białymi cierniami - albispinus - i w formie całkowicie bezcierniowej. Uprawa tego kaktusa nie sprawia trudności. Rozmnaża się wyłącznie przez nasiona, które bardzo szybko kiełkują. Dzięki charakterystycznemu kształtowi zyskał sobie nazwę "fotel teściowej", "złota beczka", "poduszka teściowej".
źródło:"Encyklopedia kaktusów" Rudolf Śubik, Libor Kunte 

  Echinokaktus - nazwa rodzaju pochodzi od łacińskiego słowa echinus oznaczającego jeża i doskonale określa wygląd tych roślin.

      NA WESOŁO :) Idealne na wakacje!

MAMMILLARIA GEMINISPINA

Bardzo elegancki gatunek zarówno w środowisku naturalnym, jak i w kolekcjach. Pęd osiąga maksymalnie 20 cm wysokości przy 7,5 cm średnicy i tworzy kopce. Białe,  wypełnione kłaczkami aksille i areole wraz z białymi  cierniami tworzą piękną roślinę, mającą dwa ciernie centralne (geminispinus - "z dwoma cierniami"). Kwiaty rosną wokół szczytu i są fioletowaworóżowe  z jaśniejszymi krawędziami płatków wewnętrznych. Dojrzały owoc jest czerwony i wspaniale kontrastuje z białą barwą pędu.

    W dolinie Metztitlan (Hidalgo, Meksyk), gdzie rośnie na wapiennych skałach wśród wielu innych kaktusów, tworzy duże kopce. Występuje jednak na szerszym obszarze, np. w dolinie Barranca de Venados czy na zboczach wzdłuż Rio Amajaque. Gwarancją pięknych cierni jest umieszczenie tego kaktusa w najjaśniejszym miejscu szklarni. Ze względu na ogromną różnorodność długości i gęstości cierni w kolekcjach rosną zazwyczaj wyselekcjonowane rośliny. Podczas rozmnażania tej rośliny z nasion otrzymamy  wiele siewek, z których należy wybrać najładniejsze okazy.

Źródło: "Encyklopedia Kaktusów" Rudolf Subik, Libor Kunte.

Mammillarie należą do najpopularniejszych małych kaktusów. bogactwo odmian i form sprawia, że można z nich tworzyć efektowne kaktusowe ogródki  w płaskich misach. Wszystkie Mammillarie mają podobne wymagania-lubią słońce lub lekki półcień(ustawione w cieniu, odchylają się w stronę słońca). Kwitną wiosną i wczesnym latem. Zimą należy wynieść roślinę do chłodu. 

NA WESOŁO :) Dla kaktusowych łasuchów 

WITAM WSZYSTKICH, A W SZCZEGÓLNOŚCI MIŁOŚNIKÓW KAKTUSÓW :)

   Odkąd pamiętam w moim domu zawsze były kaktusy. Będąc dzieckiem uważałam je za złośliwe jednak z czasem polubiłam te kolczaste piękności. Teraz kaktusy stały się moim hobby i posiadam ich sporą kolekcję. 

   Na moim blogu chciałabym przedstawić Wam moje kaktusy i sukulenty, opisać gatunki ich pochodzenie i podzielić się praktycznymi poradami i ciekawostkami dotyczącymi hodowli i pielęgnacji.