NOTOCACTUS MAGNIFICUS

Pęd tego pięknego przedstawiciela rodzaju jest początkowo kulisy,u dojrzałych roślin staje się kolumnowy, a wysokość jest trzykrotnością średnicy, która zazwyczaj nie przekracza 15 cm. Pokryty jest ciekawym niebieskozielonym naskórkiem, który wspaniale komponuje się z zestawieniem kolorów cierni i kwiatów. U dojrzałych osobników 11-15 wyraźnych żeber ma krawędzie pokryte wełnistymi areolami stykającymi się ze sobą. Z każdej areoli wyrasta 12-15 miękkich, żółtych cierni, z których najdłuższy może mieć 2 cm długości. Kwiaty o średnicy 3,75-5 cm rozkwitają na szczycie rośliny. Po zapłodnieniu przekształcają się w kuliste owoce o średnicy 1,25 cm, wypełnione czerwonawo brązowymi nasionami o długości 1 mm. Notocactus magnificus został po raz pierwszy odkryty w środowisku naturalnym w 1964 roku, w górach Serra Gerral, w brazylijskim stanie Rio Grande do Sul, przez L. Horsta i F. Rittera. Rośnie tam w ciepłym, podzwrotnikowym klimacie o dość dużej wilgotności powietrza. Jest to naprawdę bardzo ładny kaktus, podobający się zarówno laikom jaki i ekspertom. Uprawa nie jest szczególnie skomplikowana, jednak potrzebny jest kwaśny podkład i częściowy cień. 

Źródło: Rudolf Subik, Libor Kunte "Encyklopedia Kaktusów"

Ciekawostka:

Nietypowy wypadek w Arizonie. Kaktus z gatunku Saguaro pod naporem wiatru  rozsypał się na stojący obok dom.

Źródło:Google

Na wesoło :) 

Źródło: Grafika Google

MAMMILLARIA KARWINSKIANA

Mammillaria karwinskiana to ciemnozielony lub niebiesko-zielony kaktus o pojedynczym, kulistym pędzie do krótko cylindrycznego; czasem tworzy rozgałęzienia. Średnica pędu do 12 cm, 8-20 cm wysokości. Promieniowe ciernie (zwykle 6), są proste lub lekko zakrzywione, kremowe do czerwono brązowych. Środkowe ciernie – brak. Kwiaty małe, lejkowate, białe i purpurowo-czerwone, długości 25 mm, średnicy 15 mm. Zakwitają wczesną wiosną. Owoce czerwone, wydłużone bardzo atrakcyjne. Gatunek bardzo zmienny. Mammillaria (inna nazwa: wymion) to najliczniejszy rodzaj wśród całej rodziny kaktusowatych, obejmuje ok. 300 gatunków. Rośliny swym wyglądem przypominają poduszeczki do igieł. Zwykle tworzą kępy i niezawodnie kwitną. Areole tworzą się na brodawkach, a nie na żebrach. Kwiaty rozwijają się w zagłębieniach między brodawkami. Owoce początkowo niewidoczne, po pewnym czasie (niekiedy po roku) ukazują się z zagłębień. Wrażliwe na mróz, należy zapewnić min. 5-10 st. C.

Gatunek łatwy w uprawie, z czasem tworzy duże kępy. Mamilarie w większości gatunków mogą mieć trochę cienia (najlepiej po południu) ale M. karwinskiana potrzebuje maksimum słońca. Pozytywnie przetestowane na zimno – 8 st.C, przez krotki czas, wysuszone i przy suchym powietrzu. Można je uprawiać na domowych parapetach lub w ciepłych szklarniach. Sadzi się je w przewiewnym, mocno przepuszczalnym podłożu. Typowa mieszanka składa się z 2-3 części torfu lub kompostu ze świeżej ściółki leśnej, 1,5 części piasku, 1,5 części kruszywa ceglanego, 2 części ziemi gnojowej i 1 części ziemi darniowej. Ilość składników zmieniamy w zależności od tego do jakich kaktusów jest przeznaczona. Podlewać umiarkowanie, systematycznie, tak aby ziemia pomiędzy jednym a drugim podlewaniem zupełnie nie wyschła. Od połowy wiosny do końca lata, co 6-8 tygodni nawozimy je nawozem z niską zawartością azotu. M. karwinskiana nie lubi zimowego podlewania. W stanie suchym mogą wytrzymać temperaturę -4 st. C. Przechowujemy je zwykle w temperaturze +10 st. C, podlewając bardzo oszczędnie, tylko tak aby nie zwiędły. Przesadzamy wiosną co 3-4 lata.
Rozmnażanie: Najlepiej z nasion, które bardzo dobrze kiełkują w temperaturze 20-22 st. C.
Szkodniki i choroby: Jeśli będą zbyt mocno podlewane podatne są na gnicie i choroby grzybowe. Problemy mogą sprawiać wełnowce, przędziorki i tarczniki.

Źródła:https://pl-pl.facebook.com/KaktusyISukulenty/photos/a.238727749586961.53521.204462823013454/238904119569324/




Ciekawostka :

Największym szlagierem Parku Saguaro jest bez wątpienia kandelabrowy saguaro, osiągający wysokość do dwudziestu metrów, wiek ponad dwieście lat, a wagę powyżej ośmiu ton.

Źródło:http://turystyka.wp.pl/gid,15585758,kat,1036543,title,Kaktusy-giganty-Krolowie-pustyni,galeria.html?ticaid=113d95

Na długie jesienne i zimowe wieczory - kaktusy na drutach i szydełku :)

EPIPHYLLUM ACKERMANNII

Rośliny te pochodzą z Meksyku, Peru i Boliwii, gdzie rosną w lasach jako epifity. Nie są typowymi kaktusami. Ich spłaszczone lub trójkanciaste pędy przypominają liście i pozbawione są cierni. Ze względu na kształt pędów nazywane bywają kaktusami liściastymi. Kwiaty epifylów mają ogromne rozmiary i rozwijają się nocą. Są barwy czerwonej w różnych odcieniach. Kwiaty niektórych gatunków roztaczają wspaniały zapach. Uprawiane są przeważnie mieszańce, doskonale przystosowane do naszych warunków mieszkaniowych, mające kwiaty większe niż gatunki.
Epifylum łatwo pielęgnować. Można je wystawić już od maja na zewnątrz, gdyż dopływ świeżego powietrza warunkuje prawidłowy rozwój rośliny. Miejsce nie może znajdować się w pełnym słońcu. Najlepszy jest cień lub też półcień, w przeciwnym razie pędy mogą ulec poparzeniu. Przybierają wówczas rdzawą barwę. Ze względu na rozbudowany system korzeniowy kaktusy z tego rodzaju botanicznego wymagają obszernych doniczek. Wypełnia się je żyzną i przepuszczalną ziemią. W okresie wzrostu trzeba rośliny obficie podlewać i zasilać co dwa tygodnie nawozem nie zawierającym wapnia. Na krótko przed zakwitnięciem należy pamiętać o zraszaniu pędów. Epifylum doskonale nadaje się do uprawy metodą hydroponiczną. Zimą rośliny wymagają nieco niższej temperatury niż latem i mniej obfitego podlewania. Optymalna temperatura 12 stopni Celsjusza. W żadnym wypadku nie może być niższa! Epifylum rozmnaża się poprzez podział większych okazów, odejmowanie odrostków lub sadzonkowanie. Sadzonki przed posadzeniem w wilgotnej ziemi muszą przez kilka dni obeschnąć. 
Gdy tylko pojawią się pierwsze pąki kwiatowe rośliny nie można przestawiać w inne miejsce. W przeciwnym razie pąki opadną. 
Źródło: Elisabeth Manke "Kaktusy i inne sukulenty"

Ciekawostka:

MASAŻ KAKTUSEM
Masaż o nazwie Hakali wykonuje się łodygami kaktusa pozbawionymi cierni.Do tego stosuje się specjalną, odmładzającą mieszankę, sporządzoną z miąższu kaktusa, jego kwiatów oraz pulque (napój alkoholowy). Zabieg ten wspomaga usuwanie toksyn i silnie nawilża skórę, pozostawiając ją odmłodzoną i odświeżoną.


Na wesoło :)

Coś dla prawdziwej damy. :)




Źródło: Grafika Google

TEPHROCACTUS ARTICULATUS VAR. PAPYRACANTHUS

Gatunek typowy jest bardzo zróżnicowany, jednak kaktusy tej odmiany są niezapomniane, gdyż na charakterystycznych członach mają bardzo nieliczne, płaskie, przypominające papier ciernie. T. articulatus var. papyracanthus tworzy niskie krzaki z poszczególnymi fragmentami długości 5 cm i o średnicy 3,2 cm. Są jednak skrajne formy z członami długości 15 cm! Białe kwiaty  o średnicy 5 cm, z żółtymi pylnikami, rozkwitają latem na najmłodszych członach i kwitną przez 2-3 dni. Występuje na północnych obszarach Argentyny, aż do Mendoza, i zazwyczaj rośnie na dużej wysokości. Hodowcy rozmnażają te rośliny, ukorzeniając odcięty człon. Po ok. tygodniu suszenia w zacienionym , suchym miejscu, mogą być sadzone w mieszance piasku i torfu lub czystym perlicie, gdzie ukorzeniają się po ok. 2 miesiącach. Wtedy można przesadzić je do doniczki wypełnionym odpowiednim podkładem. Rośliny wymagają zimowania w niskiej temperaturze i dość wczesnego wybudzenia z okresu spoczynku na początku sezonu, jednak skłonienie ich do kwitnięcia jest szczególną sztuką. By odnieść sukces, należy spełnić podstawowe wymagania - duże naczynie i sporadyczne nawożenie w okresie aktywnego wzrostu.
Źródła: Rudolf Subik, Libor Kunte "Encyklopedia Kaktusów"
           Grafika Google

Ciekawostka:
Grecy wierzą, że łatwo o nieszczęście, dlatego ważne jest zachowanie wszelkich środków ostrożności. Miejscem szczególnie zagrożonym jest dom. Przed złymi duchami i klątwami ochroni nas kaktus rosnący przy drzwiach. 




Na wesoło :)

Wyglądają na wygodne. ;)







Źródło: Google

CLEISTOCACTUS STRAUSII

Moja cleistocactus ma 11 lat i 130 cm wysokości.

Kaktus "srebrna pochodnia" ma smukły kolumnowy trzon pokryty mnóstwem drobnych białych kolców. Należy obchodzić się z nim ostrożnie, gdyż jego drobne kolce są trudne do usunięcia. Kształt tego kaktusa pochodzącego z pustynnych rejonów Ameryki, jest wynikiem dostosowania się do tamtejszego klimatu. Zapewnia on roślinie dobrą gospodarkę wodną i zniechęca wrogów do kradzieży cennej wilgoci.

Z nadejściem pory kwitnienia roślinę podlewać obficiej. Między kwietniem a czerwcem zwiększać zarówno wilgotność powietrza jak i ilość dostarczanej wody. Podlewać wolno suchą ziemię ciepłą wodą. Latem ograniczyć ilość wody. Od połowy października  utrzymywać ziemię prawie suchą podlewając tylko tyle, by trzon nie usechł.

  

Kaktusy potrzebują dużo powietrza, dlatego muszą przebywać w dobrze wietrzonych pomieszczeniach. Większość kaktusów nie należy spryskiwać latem, ale "srebrna pochodnia" jest wyjątkiem: potrzebuje czasem spryskania. Zapewni to także prawidłowy poziom wilgoci. W okresie od wiosny do końca lata należy nawozić go raz w miesiącu nawozem bogatym w potas. Kaktusa przesadzić wiosną (2/3 mieszanki ziemnej i 1/3 gruboziarnistego piasku). Dużym roślinom wystarczy wymiana górnej warstwy podłoża. W okresie do jesieni, czyli w porze wzrostu, zapewnić roślinie temperaturę 10-15 stopni Celsjusza a zimą ok. 7-10 stopni.Nadmiar ciepła w okresie zimy sprawi, że pień ulegnie zniekształceniu. Kaktus ustawiać w najbardziej nasłonecznionym miejscu w domu, szczególnie zimą, na przykład wa południowym parapecie. Jednak w czasie upałów lepiej przestawić go w półcień.

Ciekawostka:

Garncarz rdzawy to ptak zamieszkujący duże połacie Ameryki Południowej. Buduje on charakterystyczne gniazda z gliny, na drzewach i słupach. Tutaj Marcelo Piraja sfotografował gniazdo garncarza zbudowane na kaktusie kolumnowym w rejonie Chapada Diamantina, Brazylia.

Źródło:"Kaktusy i inne"

 

Na wesoło :)

Kolorowych snów :)

Źródło: Grafika Google

OREOCEREUS CELSIANUS

Ten kolumnowy gatunek ma pędy o wysokości ok.1.8 m, a średnica poszczególnych odgałęzień to 7,5-12 cm. Nie wytwarza głownego pędu i rozgałęzia się przy samej ziemi. Z wełnistych areoli wyrasta 7-9 cierni zewnętrznych, 1-4 centralnych, a także długie, białe włoski pokrywające szczelnie roślinę. Kwiaty pojawiają się blisko szczytu i są różowe. Owoc jest wyschniętą jagodą z przypadkowo rozmieszczonymi nasionami. 

 Kaktus ten występuje w południowej Boliwii, a także w Argentynie. Rośnie wysoko w górach, a jego najbliższym krewnym jest z pewnością roślina O. trollii, którą przypomina, i to nie tylko sylwetką, ale też organami rozrodczymi. Rozmnażanie i uprawa są bardzo łatwe, a zasady takie same jak dla innych południowoamerykańskich kaktusów z rodzaju Cereus. Ze względu na długie, białe włoski już w drugim roku po zasianiu siewki są atrakcyjne. Rośliny te niechętnie kwitną w kolekcjach.

Źródło:"Encyklopedia kaktusów" R. Śubik, L. Kunte

Źródło: Grafika Google

SAŁATKA Z KAKTUSA

 Składniki: 1 słoik (40-50 dkg.) liści kaktusa jadalnego 

                  30 dkg. pomidorów

                  10 dkg. cebuli

                   10 dkg. sera koziego

                   2 awokado

                   oregano, oliwa, papryczki jalapenos, 1 ząbek czosnku

  Sposób przygotowania: osącz i pokrój w paski liście kaktusa, wymieszaj z posiekaną kolendrą, pokrojoną                                        w paseczki cebulą, pokruszonym serem, pokrojonymi pomidorami, awokado i                                               jalapenos. Posyp oregano i polej oliwą 

Źródło: http://ugotuj.to/ugotuj/39175009/salatka+z+kaktusa+meksykanska/p/

Ciekawostka:

  Kieszonkowy kaktus to najnowszy wynalazek w branży breloczków.

Na szczęście nie musisz być ogrodnikiem by utrzymać je przy życiu. Podlewaj je rzadko (w zależności od pory roku) i wystawiaj je na słońce tak często jak możesz. Kiedy osiągną już odpowiedni rozmiar, możesz usunąć je z breloczka i przesadzić do ogródka lub doniczki w domu. Zanim to jednak nastąpi stanowić będą najbardziej oryginalny breloczek na świecie.

Źródło: http://kaktusy.cba.pl/curious.html