Rebutia heliosa syn. Aylostera heliosa. Jest to piękny kaktus, zarówno ze względu na uciernienie, jak i kwiaty., Tworzy kolumnowe, lekko rozgałęziające się pędy i ma rzepowaty korzeń. Pędy mają średnicę ok. 2,5 cm i wysokość 3,75-5 cm (niekiedy wyższe są rośliny szczepione). Niewidoczne żebra składają się z małych guzków, na których końcach znajdują się podłużne areole z brązowym filcem. Mają tylko cienkie, ułożone grzebieniasto ciernie zewnętrzne długości 1 mm, przylegające do pędu (opisywane jako "grzebieniaste"). Pomarańczowe kwiaty mają średnicę 3,75 cm, a autor opisu Werner Rausch, wybrał nazwę heliosa właśnie ze względu na kolor kwiatów, który jest barwą wschodzącego słońca (Helios to grecki bóg słońca). Gatunek ten został odkryty w 1969 roku i rośnie pomiędzy boliwijskimi miastami Tarija i Narvaez na wysokości ok 2400 m n.p.m. Zarejestrowano również dwie inne odmiany z odizolowanych lokalizacji: R. heliosa var. condorensis i R. heliosa var. cajasensis. Rośliny na własnym systemie korzeniowym nie rosną zbyt szybko, ale wyglądem bardziej przypominają te ze środowiska naturalnego. Rośliny szczepione tworzą pokaźne skupiska, będące zjawiskiem nietypowym. Otrzymane z nasion rośliny, a także oddzielone pędy boczne, dobrze rosną na przepuszczalnym podkładzie, zimowane w niskiej temperaturze i widnym miejscu, a także wtedy, gdy są wcześnie wybudzane z okresu spoczynku. Kwitną po 3-5 latach.
Ciekawostka:
Co łączy ćmę z kaktusem?
Nazwa Lophophora znana jest każdemu kaktusiarzowi. Mało kto jednak wie, że pod taką samą nazwą kryje się rodzaj nocnych motyli! Lophophora Moschler opisany w 1890 roku. Nazwy królestwa roślin i zwierząt mogą się dublować, a więc oba rodzaje Lophophora są ważne. A oto jeszcze dwa podobne przykłady: Cereus Oken 1815 to rodzaj ukwiałów (bezkręgowych koralowców), a nazwa rodzajowa Echinopsis figuruje także w zestawie prehistorycznych skamieniałości szkarłupni - bezkręgowych zwierząt morskich.
Źródło:"Kaktusy i inne" No.3 vol.8
Źródło: Grafika Google
