PARODIA WARASII

PARODIA WARASII 

 syn:  NOTOCACTUS WARASII                        ERIOCACTUS WARASII 

Ciemnozielona roślina cylindryczna dorastająca do 80 cm wysokości i 20-30 cm średnicy. U dojrzałych osobników Parodia warasii  ma 15-16 wyraźnych żeber. 
Z każdej areoli wyrastają żółtawe do brązowych, krótkie (1-4 cm ) bardzo miękkie ciernie. 
Kwiaty duże o średnicy 5-6 cm, żółte, rozkwitają na szczycie rośliny. Pojawiają się późną wiosną-wczesnym latem. 
 Rośnie w brazylijskim stanie Rio Grande do Sul w ciepłym podzwrotnikowym klimacie o dość dużej wilgotności powietrza. 

Uprawa nie jest szczególnie skomplikowana jednak potrzebny jest jej lekko kwaśny podkład , częściowy cień i regularne podlewanie w okresie wzrostu.  Najlepiej kiedy lato będzie spędzać na powietrzu, a nie w przegrzanej szklarni.







   CIEKAWOSTKA: 
 Nie tak dawno Poczta Polska ponownie wydała wiele starych serii znaczków, jedną z nich jest seria z sukulentami z grudnia  1981 r. pod nazwą "Kwiaty sukulentów". Obecne na znaczkach gatunki to: Caralluma lugardii, Cylindropuntia spinosior, Cereus tonduzii, Cylindropuntia fulgida, Lithops belmuii, Nopalea cochenilifera, Epiphyllopsis gaertneri, Cylindropuntia leptocaulis. Jest to jedyna seria z sukulentami wydana w Polsce. 
Źródło: "Kaktusy i inne" no.3 vol.8

  NA WESOŁO:"była sobie żabka mała"

 Źródło: Grafika Google

STETSONIA CORYNE

STETSONIA CORYNE.  Jest to kolejny duży, drzewiasty kaktus, w naturalnym środowisku osiągający wysokość ok. 8 m. Rozgałęzia się od podstawy, a zdrewniały pień może mieć do 40 cm średnicy. Pokryte   niebieskozielonym lub szarozielonym naskórkiem pędy mają 10 cm średnicy i składają się z ok. 9 żeber z dużymi guzkami. Z każdej areoli wyrasta 6-9 cierni zewnętrznych, ok.3,2 cm długości, a także jeden, cierń centralny długości do 7,5 cm. Kwiaty, długości  do 15 cm,składają się z długiej, łuskowatej rurki zakończonej białymi płatkami wewnętrznymi i lśniącozielonymi zewnętrznymi;kwitną w nocy, latem. Później przekształcają się w owoc wypełniony malutkimi, czarnymi nasionami.
  Gatunek występuje na granicy pomiędzy Argentyną i Boliwią, na małych wysokościach (1200-1500 m n.p.m.), a także w Yacuiba w północnej Argentynie i Palos Blancos w Boliwi. Rośnie na skalistych zboczach     górskich w towarzystwie nielicznych roślin. Jest to dobrze znany kaktus kolumnowy, gdyż zarówno siewki, jak i starsze okazy są bardzo atrakcyjne. Jest również jedną  z niewielu roślin hodowanych na szeroką skalę i ciągle obecnych na rynku.Wymaga dobrego światła i ciepła, podstawowego podłoża kaktusowego i temperatury minimum 13 stopni Celsjusza.
Źródło: Rudolf Subik, Libor Kunte "Encyklopedia Kaktusów"

 Ciekawostka: KWIATY 

Kwiaty, niezbędne do rozmnażania się roślin, są obiektem fascynacji laików i specjalistów. Wyrastają bezpośrednio z areoli lub aksilli. Ze względu na kształt wyróżnia się trzy typy kwiatów kaktusów: lejkowate, rurkowate i dzwonkowate. Kwiaty kaktusów rozkwitają zazwyczaj w dzień, ale u niektórych rodzajów następuje to nocą. Kwitną dość krótko. W przypadku większości kaktusów do zapylenia potrzebne są dwa osobniki tego samego gatunku. W naturze pyłek jest przenoszony przede wszystkim przez owady, niekiedy też przez kolibry i nietoperze. W przypadku uprawy kaktusów,  hodowcy przenoszą pyłek z jednej rośliny na drugą za pomocą pędzla. Zapylony kwiat zmienia się w owoc, w którym są nasiona będące następnym pokoleniem roślin.
Źródło: Rudolf Subik, Libor Kunte "Encyklopedia Kaktusów"

Na wesoło:)

Źródło: Grafika Google

PILOSOCEREUS GLAUCESCENS

Pilosocereus glaucescens- te piękne kaktusy rosną w Meksyku i Ameryce Południowej w formie drzew lub krzewów. Wytwarzają wełniste włoski w miejscu wyrastania kwiatów. Kaktus ten jest gatunkiem o niebieskawozielonkawym korpusie. W naturze wyrasta do 10 m, zaś jego pędy mają średnicę około 10 cm. Ciernie skrajne są białawe, środkowe brązowawe. Wyrastające z areoli gęste, długie, zwisające włoski mają barwę białą. Kwiaty również  białe, średnicy 7 cm. Rośliny te wymagają zimą   więcej ciepła niż większość kaktusów; najodpowiedniejsza dla nich temperatura to 15 st. Celsjusza. Należy je też wtedy trochę więcej podlewać. Uprawia się je  w podłożu gliniastym z domieszką piasku. Latem można pilozocereusy wystawić na świeże powietrze. Dobrze tolerują pełne słońce, nie są też wrażliwe na nadmiar wody. Rozmnaża się je z nasion, które kiełkują stosunkowo szybko.
Źródło: Elisabeth Manke "Kaktusy i inne sukulenty"

Ciekawostka:
Kaktusy w obrzędach religijnych.
W obrzędach religijnych niektórych Indian kaktusy znajdowały zastosowanie jako rośliny halucynogenne, umożliwiające kontakt z  bóstwami. Jazgrza Williamsa (peyotl) była nawet uznawana za świętą roślinę, zjedzona wprowadzała szamanów w trans. Niejednokrotnie kaktusy same były też czczone jako bóstwa. Ogromne egzemplarze gatunków kulistych stanowiły ofiarne ołtarze, a mocnych zdrewniałych cierni używano do zabijania ofiar. W takim celu stosowany był m.in. Echinocactus ingens. Z wielu kaktusów sporządzano talizmany chroniące przed uderzeniem pioruna, chorobą i innymi nieszczęściami.
Źródło:http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaktusowate


Na wesoło :)

Walentynka :*

Źródło:Grafika Google

POLASKIA CHICHIPE

Polaskia chichipe syn.Lemaireocereus chchipe.

Roślina kolumnowa, rozgałęziająca się od nasady, sięgająca 4-5 m wysokości. Bladozielone pędy, średnicy 5-7 cm, mają po 7-12 ostrych żeber, wysokości 2 cm, z areolami osadzonymi co 1,5 cm. Ciernie są szarawe początkowo prawie czarnawobrązowe, występuje po 6-7 cierni bocznych, długości do 1 cm oraz po jednym środkowym, długości 1,5 cm. Kwitnie w dzień latem; kwiaty długości około 3 cm i średnicy 4 cm, są kremowobiałe lub zielonkawożółte z czerwoną pręgą środkową. Wymaga silnego światła, podstawowego podłoża; temp. min 13 st. Celsjusza. Meksyk (Oaxaca, Puebla)

Źródło: Clive Innes, Chaarles Glass "Ilustrowana encyklopedia Kaktusy"

 CIEKAWOSTKA; CIERNIE
Najpiękniejszą ozdobą kaktusów są ciernie, czyli ostro zakończone wyrostki roślinne, przekształcone na drodze ewolucyjnej z liści. Warto zaznaczyć, że poprawnym polskim określeniem jest słowo "ciernie", często  zastępowane błędnym sformułowaniem "kolce".   
Każdy cierń możemy podzielić na charakterystyczne odcinki:  podstawę, odcinek środkowy, wierzchołek. Ciernie występują pod wieloma urozmaiconymi formami. Poszczególne typy różnią się od siebie takimi cechami jak: długość, przekrój, kolor,  kształt, faktura.
Typowe kształty cierni: włosowate, iglaste, szydłowate, stożkowate, pierzaste, obrączkowane, pergaminowe, grzebieniasto ułożone, haczykowate.
Przekrój ciernia w   większości przypadków jest okrągły, lecz może być także płaski lub krawędziasty. Faktura ciernia może być śliska, chropowata, ponacinana drobnymi bruzdami, a może także przypominać pergamin bądź papier. Niektóre gatunki posiadają ciernie haczykowato wygięte na końcu. Ciernie bywają ułożone w areoli w jednej lub dwóch seriach. Zewnętrzną serię tworzą ciernie skrajne, wewnętrzną ciernie środkowe.
Szczególnym rodzajem cierni są glochidy. Są bardzo krótkie, cienkie i słabe. Wyposażone są w mikroskopijne, skierowane ku tyłowi haczyki. Bardzo łatwo się odłamują i wczepiają w naskórek. Mogą wywołać stan zapalny skóry. Są one szczególnie charakterystyczne dla Opuncji.
Zagadką są ciernie nektarowe. Są to skarłowaciałe ciernie, wydzielające kropelki słodkiego nektaru. Ich rola jak dotąd pozostaje nieodgadniona. Należy jednak uważać, gdyż nektar jest przynętą dla mrówek.
Źródło: http://www.kwiat-kaktus.eu/kaktus/morfologia-ciernie-kaktusow/

Na wesoło :)

Ciekawa książka ;)

Źródło: Grafika Google